PIERWSZE CZYTANIE
Powołanie Samuela
Czytanie z Pierwszej Księgi Samuela (1 Sm 3, 3b-10. 19)
Samuel spał w przybytku Pańskim, gdzie znajdowała się Arka Przymierza. Wtedy Pan zawołał Samuela, a ten odpowiedział: «Oto jestem». Potem pobiegł do Helego, mówiąc mu: «Oto jestem, przecież mnie wołałeś». Heli odrzekł: «Nie wołałem cię, wróć i połóż się spać». Położył się zatem spać. Lecz Pan powtórzył wołanie: «Samuelu!» Wstał Samuel i poszedł do Helego, mówiąc: «Oto jestem, przecież mnie wołałeś». Odrzekł mu: «Nie wołałem cię, synu mój. Wróć i połóż się spać». Samuel bowiem jeszcze nie znał Pana, a słowo Pańskie nie było mu jeszcze objawione. I znów Pan powtórzył po raz trzeci swe wołanie: «Samuelu!» Wstał więc i poszedł do Helego, mówiąc: «Oto jestem, przecież mnie wołałeś». Heli zrozumiał, że to Pan woła chłopca. Rzekł więc Heli do Samuela: «Idź spać! Gdyby jednak ktoś cię wołał, odpowiedz: Mów, Panie, bo sługa Twój słucha». Odszedł Samuel, położył się spać na swoim miejscu. Przybył Pan i stanąwszy, zawołał jak poprzednim razem: «Samuelu, Samuelu!» Samuel odpowiedział: «Mów, bo sługa Twój słucha».
Samuel dorastał, a Pan był z nim. Nie pozwolił upaść żadnemu jego słowu na ziemię.
PSALM
(Ps 40 (39), 2ab i 4ab. 7-8a. 8b-10 (R.: por. 8a i 9a))
REFREN: Przychodzę, Boże, pełnić Twoją wolę
Z nadzieją czekałem na Pana,
a On pochylił się nade mną.
Włożył mi w usta pieśń nową,
śpiew dla naszego Boga.
Nie chciałeś ofiary krwawej ani z płodów ziemi,
lecz otwarłeś mi uszy;
nie żądałeś całopalenia i ofiary za grzechy.
Wtedy powiedziałem: «Oto przychodzę.
W zwoju księgi jest o mnie napisane:
Radością jest dla mnie pełnić Twoją wolę, mój Boże,
a Twoje Prawo mieszka w moim sercu».
Głosiłem Twą sprawiedliwość w wielkim zgromadzeniu
i nie powściągałem warg moich,
o czym Ty wiesz, Panie.
DRUGIE CZYTANIE
Wasze ciała są członkami Chrystusa
Czytanie z Pierwszego Listu Świętego Pawła Apostoła do Koryntian (1 Kor 6, 13c-15a. 17-20)
Bracia.
Ciało nie jest dla rozpusty, lecz dla Pana, a Pan dla ciała. Bóg zaś i Pana wskrzesił, i nas również swą mocą wskrzesi. Czyż nie wiecie, że ciała wasze są członkami Chrystusa? Ten zaś, kto się łączy z Panem, jest z Nim jednym duchem.
Strzeżcie się rozpusty! Bo czyż jakikolwiek grzech popełniony przez człowieka jest poza ciałem? Lecz ja wam mówię, kto grzeszy rozpustą, przeciwko własnemu ciału grzeszy. Czyż nie wiecie, że ciało wasze jest przybytkiem Ducha Świętego, który w was jest, a którego macie od Boga, i że już nie należycie do samych siebie? Za wielką bowiem cenę zostaliście nabyci. Chwalcie więc Boga w waszym ciele!
AKLAMACJA
Alleluja, alleluja, alleluja
Znaleźliśmy Mesjasza, to znaczy Chrystusa.
Łaska i prawda przyszły przez Niego.
Alleluja, alleluja, alleluja
EWANGELIA
Powołanie pierwszych uczniów
Słowa Ewangelii według Świętego Jana (J 1, 35-42)
Jan stał wraz z dwoma swoimi uczniami i gdy zobaczył przechodzącego Jezusa, rzekł: «Oto Baranek Boży». Dwaj uczniowie usłyszeli, jak mówił, i poszli za Jezusem. Jezus zaś, odwróciwszy się i ujrzawszy, że oni idą za Nim, rzekł do nich: «Czego szukacie?» Oni powiedzieli do Niego: «Rabbi! – to znaczy: Nauczycielu – gdzie mieszkasz?» Odpowiedział im: «Chodźcie, a zobaczycie». Poszli więc i zobaczyli, gdzie mieszka, i tego dnia pozostali u Niego.
Było to około godziny dziesiątej. Jednym z dwóch, którzy to usłyszeli od Jana i poszli za Nim, był Andrzej, brat Szymona Piotra. Ten spotkał najpierw swego brata i rzekł do niego: «Znaleźliśmy Mesjasza» – to znaczy: Chrystusa. I przyprowadził go do Jezusa. A Jezus, wejrzawszy na niego, powiedział: «Ty jesteś Szymon, syn Jana; ty będziesz nazywał się Kefas» – to znaczy: Piotr.
KOMENTARZ
Bracia,
Świadectwo.
W Ewangelii spotkanie z Jezusem dokonuje się za pośrednictwem Jana Chrzciciela. Boży posłaniec ma być motywacją dla dwu uczniów do zbliżenia i otwarcia się na Niego, jako na Mistrza. Z kolei oni dając świadectwo, dobrze czyniąc w życiu staną się świadkami dla innych. Zastanówmy się kogo moglibyśmy w swoim życiu, żeby nie powiedzieć drodze rozwoju duchowego nazwać Kefasem [Piotrem]. A może to był życiorys Świętego, lektura, film, może inny przykład opowiedziany przez kogoś. Gdybyśmy dowiedzieli się że Jezus jest u sąsiada i zaraz będzie w naszym mieszkaniu czy potrafilibyśmy pójść za Nim? Czy potrafilibyśmy przekonać tych, którzy nie otworzyli drzwi. Deklarować, a pójść czy przekonać to jednak co innego. Otwórzcie drzwi Chrystusowi – nauczał nas podczas pierwszej pielgrzymki do Ojczyzny Święty Jan Paweł II. Żyć to świadczyć o Chrystusie.
Czego szukacie.
Uczniowie wyruszają w drogę za Jezusem. Człowiek wciąż poszukuje, odczuwa pewien niedosyt, i bardzo dobrze. Poszukuje prawdy, dąży do własnego rozwoju, zadaje pytania egzystencjalne. „Pracując nad sobą” doskonalimy się w procesie rozwoju duchowego. Jezus pytając o to, czego szukają, odwołuje się do głębi człowieka, która sama dla nas jest często nie do końca odkrywalną. Może samo dążenie do odkrycia prawdy jest Prawdą.
Chodźcie, a zobaczycie.
Jezus zapraszając nas do swojego mieszkania, które <<jest nie z tej Ziemi>> zaprasza nas przez zdobycie osobistego doświadczenia. Osobistego doświadczenia, ale także osobistego spotkania z Jezusem, którego nie da się niczym zastąpić. Najgłębsza radość, spełnienie; niczym bezcenny diament, perła a zarazem złoto ewangeliczne w jednym. A jednak… przypomnijmy sobie dialog z Piotrem. Rzekł do Niego Szymon Piotr: «Panie, dokąd idziesz?» Odpowiedział mu Jezus: «Dokąd Ja idę, ty teraz za Mną pójść nie możesz, ale później pójdziesz». Powiedział Mu Piotr: «Panie, dlaczego teraz nie mogę pójść za Tobą? Życie moje oddam za Ciebie». Odpowiedział Jezus: «Życie swoje oddasz za Mnie? Zaprawdę, zaprawdę, powiadam ci: Kogut nie zapieje, aż ty trzy razy się Mnie wyprzesz" (J. 13, 36-38).
brat Jacek