PIERWSZE CZYTANIE
Będą patrzeć na tego, którego przebili
Czytanie z Księgi proroka Zachariasza (Za 12, 10-11; 13, 1)
Tak mówi Pan: «Na dom Dawida i na mieszkańców Jeruzalem wyleję ducha łaski przebłagania. Będą patrzeć na tego, którego przebili, i boleć będą nad nim, jak się boleje nad jedynakiem, i płakać będą nad nim, jak się płacze nad pierworodnym.
W owym dniu będzie wielki płacz w Jeruzalem, podobny do płaczu w Hadad-Rimmon na równinie Megiddo. W owym dniu wytryśnie źródło, dostępne dla domu Dawida i dla mieszkańców Jeruzalem, na obmycie grzechu i zmazy».
PSALM
(Ps 63 (62), 2. 3-4. 5-6. 8-9 (R.: por. 2ab))
REFREN: Ciebie, mój Boże, pragnie moja dusza
Boże, mój Boże, szukam Ciebie
i pragnie Ciebie moja dusza.
Ciało moje tęskni za Tobą
jak zeschła ziemia łaknąca wody.
Oto wpatruję się w Ciebie w świątyni,
by ujrzeć Twą potęgę i chwałę.
Twoja łaska jest cenniejsza od życia,
więc sławić Cię będą moje wargi.
Będę Cię wielbił przez całe me życie
i wzniosę ręce w imię Twoje.
Moja dusza syci się obficie,
a usta Cię wielbią radosnymi wargami.
Bo stałeś się dla mnie pomocą
i w cieniu Twych skrzydeł wołam radośnie:
Do Ciebie lgnie moja dusza,
prawica Twoja mnie wspiera.
DRUGIE CZYTANIE
Wiara w Chrystusa znosi podziały między ludźmi
Czytanie z Listu Świętego Pawła Apostoła do Galatów (Ga 3, 26-29)
Bracia.
Wszyscy przez wiarę jesteście synami Bożymi – w Chrystusie Jezusie. Bo wy wszyscy, którzy zostaliście ochrzczeni w Chrystusie, przyoblekliście się w Chrystusa. Nie ma już Żyda ani poganina, nie ma już niewolnika ani człowieka wolnego, nie ma już mężczyzny ani kobiety, wszyscy bowiem jesteście kimś jednym w Chrystusie Jezusie. Jeżeli zaś należycie do Chrystusa, to jesteście też potomstwem Abrahama, dziedzicami zgodnie z obietnicą.
AKLAMACJA
Alleluja, alleluja, alleluja
Moje owce słuchają mego głosu,
Ja znam je, a one idą za Mną.
Alleluja, alleluja, alleluja
EWANGELIA
Wyznanie wiary w Chrystusa i zapowiedź męki
Słowa Ewangelii według Świętego Łukasza (Łk 9, 18-24)
Gdy Jezus modlił się na osobności, a byli z Nim uczniowie, zwrócił się do nich z zapytaniem: «Za kogo uważają Mnie tłumy?» Oni odpowiedzieli: «Za Jana Chrzciciela; inni za Eliasza; jeszcze inni mówią, że któryś z dawnych proroków zmartwychwstał».
Zapytał ich: «A wy za kogo Mnie uważacie?» Piotr odpowiedział: «Za Mesjasza Bożego».
Wtedy surowo im przykazał i napominał ich, żeby nikomu o tym nie mówili. I dodał: «Syn Człowieczy musi wiele wycierpieć: będzie odrzucony przez starszyznę, arcykapłanów i uczonych w Piśmie; zostanie zabity, a trzeciego dnia zmartwychwstanie».
Potem mówił do wszystkich: «Jeśli ktoś chce iść za Mną, niech się zaprze samego siebie, niech co dnia bierze krzyż swój i niech Mnie naśladuje. Bo kto chce zachować swoje życie, straci je, a kto straci swe życie z mego powodu, ten je zachowa».
KOMENTARZ
Drodzy Bracia.
Duch Łaski przebłagania, to dar Ducha Świętego, który uwalnia nas do żalu za grzechy. Jest to Dar, dzięki któremu potrafimy spojrzeć na Tego, Którego zawiedliśmy, Któremu obojętnością, sprzeniewierzeniem odpowiedzieliśmy na Jego miłość. To łaska, dzięki której żałujemy nie ze strachu przed karą, ale z serca i widzimy Odkupiciela jako Tego, Któremu sprawiliśmy ból i przykrość.
Poniżej fragment z książki Ojca Janowskiego OSB: Duch Święty Sprawcą Zbawienia. Niech to będzie dodatkowym objaśnieniem do drugiego akapitu pierwszego czytania.
„Przede wszystkim jednak, jak wskazuje kontekst bliższy u Proroka, opisujący powszechną żałobę ludu Bożego, należy uznać, że obraz jest wzorowany na fakcie przeszłym, na śmierci króla Jozjasza, zabitego w bitwie pod Megiddo w roku 609 przed Chrystusem. Natomiast sens mesjański tego tekstu, zrealizowany w przebitym na krzyżu Jezusie Chrystusie, stwierdzi po wiekach świadek Jego męki św. Jan. Tekst ten jest szczególnie ważną starotestamentową przesłanką dla wniosków w sprawie więzi zachodzącej między faktami paschalnymi a Duchem Świętym. Wnioski te będą snuły pisma apostolskie Nowego Testamentu, o czym mowa będzie niżej, w rozdziale III.
Samo odrodzenie moralne ukazuje się pod postacią jeszcze bardziej sugestywnego od dotychczas omówionych obrazu zmartwychwstania całego narodu. Wygnańcy zesłani do Babilonu po zburzeniu Jerozolimy w roku 586 przed Chr. uważali się za duchowo nieodwołalnie umarłych. Do nich więc po wielkiej zapowiedzi oczyszczenia Izraela, której urywek wyżej został przytoczony (Ez 36, 25-27), prorok Ezechiel kieruje radosną zapowiedź. Ma ona postać wizji symbolicznej, pełnej ekspresji.”
Drugie czytanie, jest jak opis powrotu do Edenu. Autor odwołuje się do Abrahama, ale obraz ludzkości jako dzieci Bożych, jako domu w którym wszyscy są siostrami i braćmi, w którym nie ma nierówności w godności i społecznym statusie - jest obrazem Raju. Tego chce od nas Chrystus. Trzeba nam sobie zadać pytanie na ile to co było zamierzeniem Odkupiciela, jest przez nas na codzień realizowane. Na ile w naszym Kościele o tym Pawłowym obrazie i zobowiązaniu chcemy i potrafimy pamietać? Wnioski do radosnych nie należą!!!
Wszystko ma swój czas - pomyśleć nam trzeba, gdy czytamy tę ewangeliczną perykopę. Jezus pyta apostołów, a gdy odpowiadają, zabrania im o tym mowić. Taki był proces przygotowywania ich na trudną prawdę o drogach i tajemnicy Odkupienia. Znaki i cuda jakie na oczach apostołów czynił, sprawiły że potrafił Piotr powiedzieć - Ty jesteś Mesjasz. Ale jak pamiętamy z poprzednich czytań, trudno im było uwierzyć, że Jego królowanie rozpocznie się na Golgocie.
Zaprzeć się samego siebie, to uznać iż nie wszystko co dobre dla mnie, jest Dobrem. Brać co dnia swój krzyż i naśladować Jezusa - wiele jest tłumaczeń tego zdania i zadania. Może po prostu trzeba z wiarą i ufnością wymawiać i przyjmować słowa - bądź wola Twoja. Nie do smutku i cierpienia stworzył nas Pan, wszak tyle razy mówił o radości. Ale jak inaczej postanawia, to ..... bądź wola Twoja.
br. Stanisław