PIERWSZE CZYTANIE
Kamień odrzucony przez budujących stał się kamieniem węgielnym
Czytanie z Dziejów Apostolskich (Dz 4, 8-12)
Piotr napełniony Duchem Świętym powiedział: «Przełożeni ludu i starsi! Jeżeli przesłuchujecie nas dzisiaj w sprawie dobrodziejstwa, dzięki któremu chory człowiek odzyskał zdrowie, to niech będzie wiadomo wam wszystkim i całemu ludowi Izraela, że w imię Jezusa Chrystusa Nazarejczyka – którego wy ukrzyżowaliście, a którego Bóg wskrzesił z martwych – że dzięki Niemu ten człowiek stanął przed wami zdrowy.
On jest kamieniem odrzuconym przez was budujących, tym, który stał się głowicą węgła. I nie ma w żadnym innym zbawienia, gdyż nie dano ludziom pod niebem żadnego innego imienia, przez które moglibyśmy być zbawieni».
PSALM
(Ps 118 (117), 1bc i 8-9. 21-23. 26 i 28 (R.: por. 22))
REFREN: Kamień wzgardzony stał się fundamentem
Dziękujcie Panu, bo jest dobry,
bo Jego łaska trwa na wieki.
Lepiej się uciekać do Pana,
niż pokładać ufność w człowieku.
Lepiej się uciekać do Pana, niż pokładać ufność w książętach.
Dziękuję Tobie, że mnie wysłuchałeś
i stałeś się moim Zbawcą.
Kamień odrzucony przez budujących
stał się kamieniem węgielnym.
Stało się to przez Pana i cudem jest w naszych oczach.
Błogosławiony, który przybywa w imię Pańskie,
błogosławimy wam z Pańskiego domu.
Jesteś moim Bogiem, podziękować chcę Tobie,
Boże mój, wielbić pragnę Ciebie.
DRUGIE CZYTANIE
Jesteśmy dziećmi Bożymi
Czytanie z Pierwszego Listu Świętego Jana Apostoła (1 J 3, 1-2)
Najmilsi:
Popatrzcie, jaką miłością obdarzył nas Ojciec: zostaliśmy nazwani dziećmi Bożymi, i rzeczywiście nimi jesteśmy. Świat zaś dlatego nas nie zna, że nie poznał Jego.
Umiłowani, obecnie jesteśmy dziećmi Bożymi, ale jeszcze się nie ujawniło, czym będziemy. Wiemy, że gdy się objawi, będziemy do Niego podobni, bo ujrzymy Go takim, jakim jest.
AKLAMACJA
Alleluja, alleluja, alleluja
Ja jestem dobrym pasterzem
i znam owce moje, a moje Mnie znają.
Alleluja, alleluja, alleluja
EWANGELIA
Jezus jest dobrym pasterzem
Słowa Ewangelii według Świętego Jana (J 10, 11-18)
Jezus powiedział: «Ja jestem dobrym pasterzem. Dobry pasterz daje życie swoje za owce. Najemnik zaś i ten, kto nie jest pasterzem, którego owce nie są własnością, widząc nadchodzącego wilka, opuszcza owce i ucieka, a wilk je porywa i rozprasza; najemnik ucieka, dlatego że jest najemnikiem i nie zależy mu na owcach.
Ja jestem dobrym pasterzem i znam owce moje, a moje Mnie znają, podobnie jak Mnie zna Ojciec, a Ja znam Ojca. Życie moje oddaję za owce. Mam także inne owce, które nie są z tej zagrody. I te muszę przyprowadzić, i będą słuchać głosu mego, i nastanie jedna owczarnia, jeden pasterz.
Dlatego miłuje Mnie Ojciec, bo Ja życie moje oddaję, aby je znów odzyskać. Nikt Mi go nie zabiera, lecz Ja sam z siebie je oddaję. Mam moc je oddać i mam moc je znów odzyskać. Taki nakaz otrzymałem od mojego Ojca».
KOMENTARZ
Bracia.
Bóg jest życiem i źródłem wszelkiego życia. Człowiek otrzymał życie od Boga, który dla człowieka stworzył cały świat. Relacją Boga do człowieka jest usynowienie „Popatrzcie, jaką miłością obdarzył nas Ojciec: zostaliśmy nazwani dziećmi Bożymi: i rzeczywiście nimi jesteśmy…” (1 J 3,1). Ta relacja nadaje istnieniu ludzkiemu nową właściwość zwaną dziecięctwem Bożym. Nadprzyrodzony porządek obdarowania przenika osobę i udziela realną wzorczość w obszarze życia, obrazu i etosu.
Życie
Człowiek otrzymał życie jako zadanie. Można powiedzieć, sam sobie jest zadaniem, żeby doprowadzić do ukazanego mu i podarowanego celu. Życia człowieka nie można rozpatrywać tylko w kategoriach materialnych, które stały się dziś dominantą egzystencjalną. Jego istotą jest komunia z Bogiem. Od dzieciństwa zdąża do dojrzałości i wieczności gdyż wyszło od Boga i do Boga zmierza. Na ziemi nie ma większej godności dla człowieka niż dziecięctwo Boże, w które wchodzi przez chrzest i wiarę.
Obraz
Człowiek został stworzony na obraz Boga (Rdz 1, 27). Obraz ten został wpisany w naturę ludzką i człowiek od poczęcia jest jego nosicielem. Owa natura jest źródłem dynamizmu człowieka jako osoby i predestynacją dobra. Tym samym, uczestniczy w rzeczywistości pierwowzoru, w ten sposób, że obraz jest rzeczywistością ontyczną (bytową) i dynamiczną poddaną boskim prawom. Idąc za biblijnym rozróżnieniem obrazu i podobieństwa należy stwierdzić, że obraz Boga w człowieku jest zawsze ten sam, a podobieństwo może się umniejszać lub wzrastać. Od nas zależy, czy obraz będzie coraz wyraźniejszy czy zniekształcony lub co gorsza zeszpecony grzechem. Przez grzech pierworodny utraciliśmy dziecięctwo Boże, dopiero ofiara Jezusa miłosiernie przywróciła nam godność dziecka Bożego. Święty Jan uczy nas, że godność dziecięctwa Bożego nie jest rzeczywistością ostateczną. To co czasowe i skończone ulega przemijaniu, ale zarazem przemianie w otwarciu na wieczność i nieskończoność, bo „gdy się objawi, będziemy do Niego podobni, bo ujrzymy Go takim, jakim jest ...”
Etos
Dziecięctwo Boże określa etos zakorzeniony w miłości Boga. To ona (Miłość)rządzi porządkiem stworzenia, zbawienia i celu ostatecznego. Dziecko jest owocem miłości Bożej i rodzicielskiej. Jak pisze JP2: „dzieje pięknej miłości to poniekąd to samo co dzieje zbawienia człowieka”, bo Jezus przyszedł na świat nie po to żeby nas potępić, ale w swej ofierze przywrócił nam godność dziecka Bożego. W tej rzeczywistości słowa Jezusa są przestrogą i obietnicą: „Jeśli się nie odmienicie i nie staniecie się jak dzieci, nie wejdziecie do królestwa niebieskiego” (Mt18,2).
brat Maciej