PIERWSZE CZYTANIE
Dekret Soboru Jerozolimskiego
Czytanie z Dziejów Apostolskich (Dz 15, 1-2. 22-29)
Niektórzy przybysze z Judei nauczali braci: «Jeżeli się nie poddacie obrzezaniu według zwyczaju Mojżeszowego, nie możecie być zbawieni». Kiedy doszło do niemałych sporów i roztrząsań między nimi a Pawłem i Barnabą, postanowiono, że Paweł i Barnaba, i jeszcze kilku spośród nich udadzą się w sprawie tego sporu do Jeruzalem, do apostołów i starszych.
Wtedy apostołowie i starsi wraz z całym Kościołem postanowili wybrać ludzi przodujących wśród braci: Judę, zwanego Barsabą, i Sylasa i wysłać do Antiochii razem z Barnabą i Pawłem. Posłali przez nich pismo tej treści: «Apostołowie i starsi bracia przesyłają pozdrowienie braciom pogańskiego pochodzenia w Antiochii, w Syrii i w Cylicji. Ponieważ dowiedzieliśmy się, że niektórzy bez naszego upoważnienia wyszli od nas i zaniepokoili was naukami, siejąc zamęt w waszych duszach, postanowiliśmy jednomyślnie wybrać mężów i wysłać razem z naszymi drogimi: Barnabą i Pawłem, którzy dla imienia Pana naszego, Jezusa Chrystusa, poświęcili swe życie. Wysyłamy więc Judę i Sylasa, którzy oznajmią wam ustnie to samo. Postanowiliśmy bowiem, Duch Święty i my, nie nakładać na was żadnego ciężaru oprócz tego, co konieczne. Powstrzymajcie się od ofiar składanych bożkom, od krwi, od tego, co uduszone, i od nierządu. Dobrze uczynicie, jeżeli powstrzymacie się od tego. Bywajcie zdrowi!»
PSALM
(Ps 67 (66), 2-3. 4-5. 6 i 8 (R.: por. 4))
REFREN: Niech wszystkie ludy sławią Ciebie, Boże
Niech Bóg się zmiłuje nad nami i nam błogosławi;
niech nam ukaże pogodne oblicze.
Aby na ziemi znano Jego drogę,
Jego zbawienie wśród wszystkich narodów.
Niech Ciebie, Boże, wysławiają ludy,
niech wszystkie narody oddają Ci chwałę.
Niech się narody cieszą i weselą,
bo rządzisz ludami sprawiedliwie
i kierujesz narodami na ziemi.
Niech Ciebie, Boże, wysławiają ludy,
niech wszystkie narody oddają Ci chwałę.
Niech nam Bóg błogosławi
i niech cześć Mu oddają wszystkie krańce ziemi.
DRUGIE CZYTANIE
Miasto Święte
Czytanie z Apokalipsy Świętego Jana Apostoła (Ap 21, 10-14. 22-23)
Uniósł mnie anioł w zachwyceniu na górę wielką i wyniosłą, i ukazał mi Miasto Święte – Jeruzalem, zstępujące z nieba od Boga, mające chwałę Boga. Źródło jego światła podobne do kamienia drogocennego, jakby do jaspisu o przejrzystości kryształu: Miało ono mur wielki i wysoki, miało dwanaście bram, a na bramach – dwunastu aniołów i wypisane imiona, które są imionami dwunastu szczepów synów Izraela. Od wschodu trzy bramy i od północy trzy bramy, i od południa trzy bramy, i od zachodu trzy bramy. A mur Miasta ma dwanaście warstw fundamentu, a na nich dwanaście imion dwunastu Apostołów Baranka.
A świątyni w nim nie dojrzałem: bo jego świątynią jest Pan Bóg wszechmogący oraz Baranek. I Miastu nie trzeba słońca ni księżyca, by mu świeciły, bo chwała Boga je oświetliła, a jego lampą – Baranek.
AKLAMACJA
Alleluja, alleluja, alleluja
Jeśli Mnie kto miłuje, będzie zachowywał moją naukę,
a Ojciec mój umiłuje go i przyjdziemy do niego.
Alleluja, alleluja, alleluja
EWANGELIA
Duch Święty nauczy was wszystkiego
Słowa Ewangelii według Świętego Jana (J 14, 23-29)
Jezus powiedział do swoich uczniów: «Jeśli Mnie kto miłuje, będzie zachowywał moją naukę, a Ojciec mój umiłuje go i przyjdziemy do niego, i mieszkanie u niego uczynimy. Kto nie miłuje Mnie, ten nie zachowuje słów moich. A nauka, którą słyszycie, nie jest moja, ale Tego, który Mnie posłał, Ojca.
To wam powiedziałem, przebywając wśród was. A Paraklet, Duch Święty, którego Ojciec pośle w moim imieniu, On was wszystkiego nauczy i przypomni wam wszystko, co Ja wam powiedziałem.
Pokój zostawiam wam, pokój mój daję wam. Nie tak jak daje świat, Ja wam daję. Niech się nie trwoży serce wasze ani się nie lęka. Słyszeliście, że wam powiedziałem: Odchodzę i przyjdę znów do was. Gdybyście Mnie miłowali, rozradowalibyście się, że idę do Ojca, bo Ojciec większy jest ode Mnie.
A teraz powiedziałem wam o tym, zanim to nastąpi, abyście uwierzyli, gdy się to stanie».
KOMENTARZ
Bracia,
Ojciec mój umiłuje go i przyjdziemy do niego, i mieszkanie u niego uczynimy… Stanie się tak, gdy nauka Jezusa – i tylko ona – odświeżana nieustannie przez Ducha Świętego będzie jedynym sposobem naszego rozumienia świata i życia. Wówczas zniknie różnica między sacrum i profanum, między tym co doczesne, a tym, co nadprzyrodzone, między tym, co uznajemy za świętą przestrzeń, a tym, co uważamy za ludzkie i grzeszne, bo jego świątynią jest Pan Bóg wszechmogący.
Niepotrzebne będą nasze wysiłki, by świat zawrócić ze złej drogi, by stale się naprawiać, naiwnie przyjmując, że skrupulatne podporządkowywanie się normom, nakazom i zakazom zwiększy naszą szansę na zbawienie. Ileż razy słyszeliśmy, co jest jego warunkiem, gdzie ono jest możliwe? Duch „przybyszów z Judei” jest ciągle żywy, a tymczasem Apostołowie i starsi bracia i do nas kierują słowa: zaniepokoili was naukami, siejąc zamęt w waszych duszach.
Bez znaczenia będą wszelkie ideowe spory, uczone tyrady, uporczywe trwanie przy swojej wizji świata, natrętne przekonywanie innych, co się rzekomo Bogu podoba, a co nie, czynione w imię szlachetnego jakoby pragnienia rozpraszania mroków niewiedzy, moralnych wątpliwości i duchowej płycizny pogan. I Miastu nie trzeba słońca ni księżyca, by mu świeciły, bo chwała Boga je oświetliła, a jego lampą – Baranek.
Nowe Jeruzalem, którego pragniemy i do którego dążymy, już jest. Niestety, większość ludzi nie chce lub nie potrafi tego dostrzec, uśpiona i pogrążona w koszmarze swoich wyobrażeń, pragnień, obsesji, chciwości, lęków i rozczarowań. Nie widzi piękna tego, co nazywamy ludzkim istnieniem.
Nowe Jeruzalem stało się, gdy Jezus powiedział: Pokój zostawiam wam, pokój mój daję wam. Nie tak jak daje świat, Ja wam daję. Niech się nie trwoży serce wasze ani się nie lęka.
Uczciwe i rzeczywiste przyjęcie tych słów i całej nauki Mistrza sprawia, że mieszkamy z Bogiem, a Bóg mieszka z nami. Tu i teraz. Na wieczność. Czy jest coś więcej?
br. Marek Lasota